មានបុរសម្នាក់ហៅថា ចៅចាក់ស្មុគ ថ្ងៃមួយចៅនោះឡើងទៅលើចុងត្នោត តាំងកាត់ចៀរស្លឹកត្នោតចាក់ធ្វើជាស្មុគធំៗ បានច្រើនហើយក៏ត្រេកអរ ប្ររព្ធចាក់បណ្ដើរគិតបណ្ដើរថា អញចាក់ស្មុគបានច្រើនហើយ អញយកទៅលក់អោយគេ អញបានប្រាក់១រៀល រួចអញទៅទិញមេមាន់គេ បានមកចិញ្ចឹមវា ដល់យូរទៅមេមាន់វាបង្កើតកូនសាយច្រើនឡើង ហើយអញលក់មាន់នោះអោយគេ អញបានប្រាក់៥រៀល ហើយអញទៅទិញកូនជ្រូកគេមកចិញ្ចឹម លុះកូនជ្រូកនោះធំឡើងអញលក់ទៅទៀតបានប្រាក់១០រៀល ហើយអញទៅទិញកូនគោ កូនសេះមកចិញ្ចឹមដល់ធំឡើងអញលក់ទៅទៀត បានប្រាក់កាន់តែច្រើនឡើងៗ ដល់មួយរយពីររយរៀល អញទិញស្រែ ទិញចំការ ទិញភូមិលំនៅ នៅជាសុខសប្បាយ ហើយអញធ្វើស្រែបានស្រូវច្រើន អញលក់ស្រូវ លក់ផ្លែឈើ បានប្រាក់ដល់បីរយបួនរយ អញដណ្ដឹងកូនក្រមុំគេ យ៉ាងល្អធ្វើជាភរិយា ដល់នៅយូរទៅ អញមានកូនប្រុសមួយអញស្រលាញ់ពេកណាស់ អញលោះខ្ញុំស្រីម្នាក់ អោយជាភីលៀងកូនអញ កុំអោយប្រពន្ធអញវាពិបាក នឹងកូនចៅតទៅ ថាបើមេទាសីនោះ វាបីទ្រ ពកូនអញមិនប្រយ័ត្ន ធ្វើអោយកូនអញដួល ចុះអញនឹងទះតប់ធាក់ក្បាលវាកុំអោយវាធ្លាប់។
ចៅនោះគិតភ្លើនសតិទៅដល់ធាក់ទាសី យារជើងធាក់ទៅលើធាងត្នោត ដោយពេញកំលាំង ក៏ធ្លាក់ចុះចាកចុងត្នោតនោះមួយរំពេច ចៅនោះមានស្មារតី ស្រវាចាប់ចុងស្លឹកត្នោតជាប់ព្យួរតែងតោង នឹងស្រវាចាប់ធាងឡើងទៅវិញក៏ពុំរួច នឹងទំលាក់ខ្លួនចុះមកដី ខ្លាចក្ដីស្លាប់ព្រោះត្នោតនោះលៃខ្ពស់ ចៅនោះក៏បានក្ដីទុក្ខវេទនាដោយតោងចុងស្លឹកត្នោតនោះអែង។
គ្រាកាលនោះមានទ្រមាក់ដំរីម្នាក់ បរដំរីមកត្រង់ដើមត្នោតនោះ ទើបចៅចាក់ស្មុគស្រែកអង្វរទៅថា អោ! អ្នកបងអើយ! មេត្ដាជួយយកអាយុខ្ញុំបាទក្នុងគ្រានេះ ជួយដាក់ខ្ញុំបាទផង បើខ្ញុំបានរួចអាយុម្ដងនេះ ខ្ញុំនឹងទៅនៅជាខ្ញុំបំរើអ្នកបង។ អែទ្រមាក់ដំរីបានឃើញបានលឺដូច្នោះ ក៏បរដំរីទៅខាងក្រោមដើមត្នោត ហើយក្រោកឈរឡើងលើខ្នងដំរី ងើយទៅ នឹងទទួលចាប់ជើងចៅនោះ នៅពុំទាន់ស៊ប់ល្អញ័រជើងជាន់ខ្នងដំរី អែដំរីនឹកថាម្ចាស់អោយដើរទៅ វាក៏ដើរចេញអំពីទីនោះទៅ អែចៅទ្រមាក់ក៏ចាប់ជើងចៅចាក់ស្មុគនោះជាប់នៅតែងតោង ទើបស្រែកអង្វរទៅចៅចាក់ស្មុគវិញថា ចូរអ្នកចាប់ចុងស្លឹកត្នោតអោយជាប់កុំលែងដៃឡើយ បើខ្ញុំរួចជីវិតម្ដងនេះ ខ្ញុំទទួលគុណអ្នកដាក់លើក្បាល នឹងទៅនៅជាខ្ញុំបំរើអ្នកហោង។
អែចៅចាក់ស្មុគរួយដៃណាស់ក៏ស្រែកថា ចូរលែងចាប់ជើងយើងទៅ យើងធ្ងន់រួយដៃណាស់ តែខំចាប់យ៉ាងនេះមុខជាស្លាប់ហើយ ចូរលែងចាប់ជើងយើងទៅ។ អែចៅទ្រមាក់ចេះតែអង្វរថា សូមអ្នកមេត្ដាចាប់ខាងលើអោយជាប់ ខ្ញុំមិនហ៊ានលែងដៃខ្ញុំពីជើងអ្នកទេ ក្រែងធ្លាក់ស្លាប់ ធ្វើម្ដេចជាគ្រោះកាចនាំអោយបានក្ដីទុក្ខយ៉ាងនេះ។
គ្រាកាលនោះ មានចៅក្បាលទំពែក៤ នាក់នាំគ្នាទៅដឹកអញ្ចងអែបឹងធំ ដើរត្រង់ចៅទាំងពីរនោះអែង ចៅទាំងពីរបានឃើញចៅទំពែកទាំង៤នាក់ ក៏ស្ដីអង្វរថា លោកអ៊ុំ លោកមាអើយជួយយកអាយុខ្ញុំបាទផង បើខ្ញុំបាទបានរួចជីវិតហើយ នឹង ទៅនៅជាខ្ញុំបំរើលោក។ ចៅទំពែក៤នាក់លឺដូច្នោះក៏ថា យើងនឹងឡើងទៅជួយដាក់អែណាបាន បើចៅនៅតែងតោងព្យួរនឹងចុងធាងត្នោតយ៉ាងនេះ។ ចៅទាំងពីរក៏ថា អោយលោកអ៊ុំ លោកមាឈរកាន់អញ្ចងជា៤មុមអោយជាប់ ខ្ញុំបាទទាំងពីរនោក់នឹងលោតទៅក្នុងអញ្ចងនេះអែង។
ចៅទំពែកទាំង៤នាក់ធ្វើតាម ទើបនាំគ្នាចងអញ្ចងជា៤ជ្រុង ហើយយកចុងខ្សែចងព័ន្ធករៀងខ្លួនស្រេច ហើយក៏ហៅចៅទាំងពីរនាក់អោយទំលាក់ខ្លួនចុះមក ចៅទាំងពីរក៏ទំលាក់ខ្លួនចុះទៅលើអញ្ចងព្រមគ្នាមួយរំពេច។ អញ្ចងនោះលុះត្រូវទំងន់ចៅពីរនាក់ ក៏ដូចជាគេកន្រ្តាក់ចូលគ្នា ចៅទំពែក៤នាក់ ក៏ប្រទាញរួបដូចគេបោលចូលទង្គិចក្បាល នឹង ក្បាលគ្នាអែងបែកខួរខាងក្នុង ដួលចុះដល់មរណកាលទាំងបួននាក់នៅក្រោមដើមត្នោតនោះហោង។
អែចៅទាំងពីរនាក់បានរួចក្ដីស្លាប់អំពីចុងត្នោតហើយ បានឃើញចៅទំពែកទាំង៤នាក់ស្លាប់ដូច្នោះក៏និយាយគ្នាថា យើងបានរួចជីវិតនេះ ព្រោះតាទំពែកគាត់ជួយកាន់អញ្ចងដំលើងអោយយើងលោតមក ឥលូវជាកម្មគាត់មកស្លាប់ទាំងអស់ដូច្នេះយើងនឹងគិតសងគុណយ៉ាងម៉េច បើយើងនឹងចាត់ចែងដុតដារធ្វើឈាបនកិច្ចឆ្លងគុណគាត់ទៅ ក្រែងមេស្រុកចៅហ្វាយស្រុក គេដាក់ទោសអែងថាវាយមនុស្សសំលាប់ គេនឹងចាប់អែងទៅធ្វើទោស នឹងប្រាប់គេតាមត្រង់គេក៏ពុំជឿអែង ព្រោះពុំមានបន្ទាល់សាក្សីជាទីអាង ជាការនាំអោយកើតទោសតើទុក្ខទៅមុខទៀត បើដូច្នេះយើងនាំគ្នាកាយដីកប់សពគាត់ ហើយសូមខមាទោសនឹងគាត់ទៅចុះ។
ចៅទាំងពីរពិគ្រោះយល់ព្រមគ្នាហើយ ទើបកាយដីកប់សពចៅទំពែកទាំង៤នោះ ហើយសំពះស្មាលាទោសតាមទំនៀមស្រេចហើយ ចៅទាំងពីរក៏លាគ្នាទៅកាន់លំនៅនៃអាត្មាទីទៃហោង រឿងនេះបានគតិដល់បុគ្គលគិតវិតក្កតាមអារម្មណ៍នាំបណ្ដែតចិត្ដទៅតាមអារម្មណ៍នោះ កើតភ្លើសតិ ភ្លេចស្មារតីភ្លាត់ ទៅទាំងកាយផងអែចៅទ្រមាក់ដំរីបានសេចក្ដីប្រមាទទៅទុកចិត្ដសត្វតិរច្ឆាន គឺខ្លួនជាន់លើខ្នងដំរីឈោងដៃទៅចាប់ជើងចៅចាក់ស្មុគជាន់មិនស៊ប់ ក៏ទ្រេតទ្រោតទៅមក ដំរីក៏នឹកសញ្ញាថា ម្ចាស់អោយដើរទៅទើបវាដើរចេញទៅ ខ្លួនក៏ចាប់ជើងចៅចាក់ស្មុគនោះជាប់ បានក្ដីភិតភ័យ នឹងក្ដីស្លាប់មហិមា។
អែក្ដីស្លាប់នេះជាភាវបុគ្គខ្លាចក្រៃពេកណាស់ ដូចចៅចាក់ស្មុគភ័យនឹងក្ដីស្លាប់ ក៏ទទួលជាខ្ញុំបំរើចៅទ្រមាក់ដំរី។ ចៅទ្រមាក់ដំរីចង់បានគេជាខ្ញុំដល់មិនសមក្ដីប្រាថ្នា ក្ដីភ័យនឹងមរណកាលដល់ខ្លួនវិញ ក៏ត្រលប់ទទួលខ្លួនជាខ្ញុំអ្នកចាក់ស្មុគនោះវិញហេតុ នោះបានគតិថា ក្ដីមរណភ័យនេះ តែមាននៅលើបុគ្គលណាហើយ បុគ្គលនោះអាចហ៊ានទទួលជាបាវជាខ្ញុំគេបានទាំងអស់ ព្រោះក្ដីស្រលាញ់អ្វីមិនស្មើនឹងស្រលាញ់ជីវិតនៃអាត្មាហោង អែចៅទំពែកទាំង៤ជួយអាយុគេ ដោយអិតបញ្ញា នឹង ពិចារណាមើលទំងន់មនុស្សពីរនាក់ ដែលទំលាក់ចុះក្នុងអញ្ចងនោះខ្លួននឹងទ្របានរឺពុំបាន ដល់ទ្រពុំបានដោយកំលាំងធ្ងន់ ខ្សែអញ្ចងប្រទាញរួបចូល ទាញទាំងខ្លួនអោយជល់គ្នាបែកក្បាលស្លាប់ អែខ្លួនអែងវិញក្ដីប្រាថ្នាពុំសំរេចទៅបាន។ អែចៅចាក់ស្មុគនោះ លុះក្ដីកាមវិតក្ក គឺភ្លើសតិភ្លាត់ជើងធាក់ជាងត្នោត ធ្លាក់ទាំងខ្លួនបាននូវក្ដីទុក្ខវេទនាដូចពណ៌នាមកនេះ គួរអ្នកប្រាជ្ញដឹងដោយទោសតាមវិតក្ក គឺពុំមានជាសតិដាល់តឿនខ្លួនឡើយ។ មួយទៀតមានរឿងស្រីក្លឹងម្នាក់ ធ្លាក់ចិត្តគិតចុះក្នុងកាមវិតក្ក បានដល់នូវក្ដីក្ដៅក្រហាយចិត្ដក្រោយ និទាននោះមានក្ដីដូច្នេះ។
Comments are closed.