ប្រវត្តិកវីម្ចាស់ស្ទឹងសង្កែ គង្គ ប៊ុនឈឿន

លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន គឺ​ជា​កវី​និពន្ធ​ល្បី​ឈ្មោះ​មួយ​រូប​តាំង​ពី​ទសវត្សរ៍​ទី​៥០ រហូត​មក។ លោក​មាន​ជំនាញ​ទាំង​ផ្នែក​បទ​ចម្រៀង ភាពយន្ត និង​សិល្បៈ​មួយ​ចំនួន​ទៀត។ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បាន​ទទួល​មរណភាព​ក្នុង​វ័យ ៧៧​ឆ្នាំ​នៅ​ប្រទេស​ន័រវេសន៍ (Norway) ដោយ​ជំងឺ​មហា​រីក។ លោក​បាន​បន្សល់​ទុក​ស្នាដៃ​និពន្ធ​ជាច្រើន​សម្រាប់​ឲ្យ​កូន​ខ្មែរ​សិក្សា​ស្វែង​យល់ ហើយ​មហាជន​ក៏​តែង​ស្ងើច​សរសើរ​មិន​ដាច់​ពី​មាត់​ថា លោក​ជា​កវី​និពន្ធ​ជើង​ចាស់​ដ៏​ឆ្នើម ដែល​ច្រើន​សរសេរ​បង្ហាញ​អំពី​តថភាព​ពិត​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ជាតិ រហូត​ដល់​លោក​បាន​រត់​គេច​ពី​ការ​តាម​ចាប់​ខ្លួន​ពី​រដ្ឋាភិបាល​ទៅ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទទួល​មរណភាព។
តើ​កវី​និពន្ធ​រូប​នេះ​មាន​ជីវប្រវត្តិ​យ៉ាង​ណា​ដែរ?
កវី​និពន្ធ​ម្ចាស់​ដង​ស្ទឹង​សង្កែ ជា​កូន​កសិករ​ក្រីក្រ​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​បង​ប្អូន ២​នាក់ តែ​ជា​អកុសល បង​ប្រុស​របស់​លោក​បាន​ស្លាប់​ទៅ​តាំង​ពី​រូប​លោក​នៅ​វ័យ​កុមារ​ភាព។

កវី​និពន្ធ​រូប​នេះ​កើត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៩ នៅ​ភូមិ​ចម្ការសំរោង ឃុំ​ចម្ការសំរោង ស្រុក​បាត់ដំបង ខេត្ត​បាត់ដំបង។ លោក​បាន​រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍​ជាមួយ អ្នកស្រី តាត គឹមលន នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៣ ហើយ​មាន​កូន​ចំនួន ៦​នាក់ គឺ​ប្រុស​ម្នាក់ និង​ស្រី ៥​នាក់ ហើយ​ក្នុង​នោះ កូន​ចំនួន ៥​នាក់​បាន​ទៅ​រស់នៅ​ប្រទេស​ន័រវេសន៍ និង​កូន​ស្រី​ម្នាក់​នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ។

កូន​ច្បង​ទី​មួយ អ្នកស្រី ប៊ុនឈឿន សូរិដា ថ្លែង​ថា ប្អូនៗ​របស់​អ្នកស្រី​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ស្រុក​ខ្មែរ​ទៅ​រស់នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​តាម​ឪពុក​របស់​អ្នកស្រី តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០០ រហូត​មក។ អ្នកស្រី​បន្ថែម​ថា អំឡុង​ពេល​រស់នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស គឺ ៤​ឆ្នាំ​ដំបូង​នៅ​ប្រទេស​ថៃ ហើយ​ក្រោយ​មក បាន​ផ្លាស់​ទៅ​រស់នៅ​ប្រទេស​ន័រវេសន៍ វិញ។ កូន​ស្រី​របស់​កវី​និពន្ធ​ល្បី​ឈ្មោះ​រូប​នេះ ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ឪពុក​របស់​អ្នកស្រី​បាន​ស្លាប់​កាល​ពី​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​១៧ ខែ​មេសា ឆ្នាំ​២០១៦ នៅ​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​មួយ​នៃ​ប្រទេស​ន័រវេសន៍ បន្ទាប់​ពី​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​ប្រមាណ ៣​ឆ្នាំ​ដោយសារ​ជំងឺ​មហា​រីក​តម្រង​នោម៖ «កាល​ពី​គាត់​ធ្វើ​ទុក្ខ​ដំបូង គាត់​ដូចជា​ពុំ​មាន​ជំងឺ​មហា​រីក​ទេ តែ​ក្រោយ​ពេល​វះ​កាត់​ហើយ យើង​បាន​ពិនិត្យ​តាម​ដាន​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ​ឪពុក​ខ្ញុំ​គាត់​អត់​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ជំងឺ​នេះ ហើយ​ក៏​ចេះ​បណ្ដោយ​រហូត​ដល់​មាន​ការ​ដុះ​សាច់ ទើប​ចាប់​ផ្ដើម​ព្យាបាល​តែ​ម្ដង»។

កវី​និពន្ធ គង្គ ប៊ុនឈឿន បាន​បន្សល់​ស្នាដៃ​ជាច្រើន​ដល់​ក្មេង​ជំនាន់​ក្រោយ​នៅ​មុន​ពេល​លោក​បាន​លា​ចាក​លោក។ លោក​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា ជា​កវី ម្ចាស់​ស្ទឹង​សង្កែ។ ការ​និរទេស​ខ្លួន​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០០០ មិន​មែន​លោក​ចង់​ទៅ​រស់នៅ​ឯ​បរទេស​នោះ​ទេ។

យើង ​ត្រូវ​តែ​រួបរួម​សាមគ្គី​គ្នា​ជា​ធ្លុង​មួយ បាន​ប្រទេស​ជាតិ​របស់​យើង​រស់នៅ​រុងរឿង​បាន ហើយ​បើ​កាលណា​បែក​បាក់​គ្នា នឹង​វិនាស​ហិនហោច​អស់​គ្មាន​ថ្ងៃ​រីក​ចម្រើន​បាន​នោះ​ទេ។ នេះ​ជា​បណ្ដាំ​ចុង​ក្រោយ​របស់​កវី​និពន្ធ គង្គ ប៊ុនឈឿន។
កូន​ស្រី​របស់​លោក​ឲ្យ​ដឹង​ថា ឪពុក​របស់​អ្នកស្រី​ចង់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ណាស់ ដើម្បី​បន្ត​អាជីព​របស់​លោក និង​ចង់​បណ្ដុះបណ្ដាល​យុវជន​ជំនាន់​ក្រោយ​ឲ្យ​មាន​ជំនាញ​តាក់តែង​និពន្ធ​បន្ត​ពី​លោក និង​ចង់​លើក​ស្ទួយ​វិស័យ​សិល្បៈ។ អ្នកស្រី​បន្ថែម​ថា កវី​និពន្ធ គង្គ ប៊ុនឈឿន ធ្លាប់​បួស​រៀន​នៅ​វត្ត​ពោធិ៍វាល ក្រុង​បាត់ដំបង ហើយ​ទទួល​បាន​សញ្ញាបត្រ​បឋម​ភូមិ​ភាសា​បាលី ឬ​ហៅ​ថា​ឌីប្លូម ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​មិន​ចាំ​ថា​នៅ​ឆ្នាំ​ណា​ពិត​ប្រាកដ​នោះ​ទេ។

កវី​និពន្ធ​ម្ចាស់​បទ “ស្ពាន​អូរតាគី” រូប​នេះ ទទួល​បាន​ពាន​រង្វាន់​លេខ​មួយ​ជា​លើក​ដំបូង​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៧ ក្នុង​ការ​ប្រឡង​រឿង​ប្រលោម​លោក ក្រោម​អត្ថបទ​មួយ​ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ទឹក​ភ្នែក​នារី ឬ​ស្នេហា​លុះ​អវសាន”។ ក្រៅ​ពី​នេះ លោក​ក៏​ធ្លាប់​ទទួល​ពាន​រង្វាន់​ជាច្រើន​ទៀត​ពី​សម្ដេច​ព្រះបាទ នរោត្ដម សីហនុ និង​លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន។

កវី​និពន្ធ និង​ជា​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ប្រវត្តិ​សិល្បករ​ជំនាន់​ដើម លោក សេង ដារា ដែល​បាន​សិក្សា​ច្បាស់លាស់​អំពី​ជីវប្រវត្តិ​របស់ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន មាន​ប្រសាសន៍​ថា កវី​និពន្ធ​ជើង​ចាស់​រូប​នេះ មាន​ថ្វី​ដៃ​និពន្ធ​សិល្បៈ​ជាច្រើន​ផ្នែក មាន​ជាអាទិ៍ ទំនុក​ច្រៀង បទ​ភ្លេង ប្រលោម​លោក ភាពយន្ត ដឹក​នាំ​រឿង ព្រម​ទាំង​ចេះ​គូរ​គំនូរ​ផង​ដែរ៖ «ដ្បិតតែ​គាត់​ក្រី​អភព្វ​រស់នៅ​គ្មាន​សេចក្ដី​សុខ​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ស្លាប់ តែ​រូប​គាត់​បាន​កសាង​ទុក​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ទាំងអស់​គ្នា​មើល​ឃើញ​អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ និង​ទេពកោសល្យ​របស់​គាត់​ខ្លាំង​ណាស់ ដោយ​មិន​អាច​កាត់​ថ្លៃ​បាន​ឡើយ។ ហើយ​បើ​សិន​ជា​អាច ខ្ញុំ​សូម​ឲ្យ​ក្រសួង​វប្បធម៌ និង​វិចិត្រ​សិល្បៈ សង់​រូប​សំណាក​របស់​គាត់​មួយ​ទុក​ឲ្យ​កូន​ខ្មែរ​ជំនាន់​ក្រោយ​បាន​មើល​ជា​ការ​ប្រសើរ»។

ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត បទ​ចម្រៀង​របស់​កវី​និពន្ធ គង្គ ប៊ុនឈឿន ភាគ​ច្រើន​បង្ហាញ​អំពី​ទិដ្ឋភាព​ជាក់ស្ដែង​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ជាតិ ដែល​ទាក់ទាញ​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក​ស្ដាប់​ចង់​ឃើញ និង​ចង់​ទស្សនា​ដល់​ទីកន្លែង ជាពិសេស​ទឹក​ដី​ស្រុក​កំណើត​របស់​លោក​នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង តែ​ម្ដង។ ជាក់ស្ដែង បទ​ចម្រៀង​ល្បីៗ​រួម​មាន ម្លប់​ដូង​ទី​១០ អារ​សាច់​ជូន​ម្ដាយ អនុស្សាវរីយ៍​ខ្នង​ភ្នំ​សំពៅ កូន​ស្រី​អ្នក​នេសាទ ដែល​ច្រៀង​ដោយ អ្នកស្រី រស់ សេរីសុទ្ធា និង​បទ រំដួល​ដង​ស្ទឹង​សង្កែ ច្រៀង​ដោយ​អធិរាជ​សំឡេង​មាស លោក ស៊ិន ស៊ីសាមុត ជាដើម។

«សំឡេង​បទ​ចម្រៀង»
កវី​និពន្ធ​គ្មាន​គូ​ប្រៀប លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន បាន​លា​ចាក​លោក​ទៅ​ក្នុង​វ័យ ៧៧​ឆ្នាំ។ ស្នាដៃ​ចុង​ក្រោយ​របស់​លោក​មួយ​ទៀត​មុន​នឹង​លោក​ចាក​ចេញ​ពី​កម្ពុជា ទៅ​រស់នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស គឺ​លោក​បាន​សរសេរ​សៀវភៅ​ប្រលោម​លោក​មួយ​ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “វាសនា​របស់​កញ្ញា តាត ម៉ារីណា” បន្ទាប់​ពី​ចេញ​ផ្សាយ​អត្ថបទ​របស់​លោក​ភ្លាម សមត្ថកិច្ច​ខ្មែរ​បាន​តាម​ចាប់​រូប​លោក ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​កវី​និពន្ធ​ជើង​ចាស់​រូប​នេះ ត្រូវ​ជម្លៀស​ចេញ​ទៅ​ប្រទេស​ថៃ មួយ​រំពេច មុន​នឹង​បាន​សិទ្ធិ​បន្ត​ទៅ​រស់នៅ​ប្រទេស​ន័រវេសន៍។
អដ្ឋិធាតុ​របស់​កវី​ជើង​ចាស់ គង្គ ប៊ុនឈឿន សាច់ញាតិ​នឹង​យក​ទៅ​តម្កល់​ទុក​នៅ​ក្រុង​បាត់ដំបង នៅ​ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​២០១៦។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា សាច់ញាតិ​មិន​ទាន់​បញ្ជាក់​ទីកន្លែង​សម្រាប់​បញ្ចុះ​អដ្ឋិធាតុ​នៅ​វត្ត​ណា​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់លាស់​នៅ​ឡើយ៕

Comments are closed.