ថ្ងៃមួយមានមនុស្សមួយក្រុមបានធ្វើការពិសោធន៏មួយទៅលើសត្វស្វាចំនួន៤ក្បាល ដោយគេពួកវានៅកន្លែងជាមួយគ្នា។ កន្លែងនោះមានបង្គោលខ្ពស់មួយដែលដាក់ចេកនៅលើនោះ សត្វស្វាមួយបានឡើងបង្គោលដើម្បីយកចេក តែពេលស្វាឡើងមកដល់ចេកគេបាញ់ទឹកលើវា មិនឲ្យវាយកបាន ស្វានីមួយៗសុទ្ឋតែបានទទួលបទពិសោធន៏នេះដូចៗគ្នា។ ក្រោយមកគេយកស្វាមួយចេញហើយដាក់ស្វាថ្មីចូល។ ស្វាថ្មីក៏ចង់ឡើងយកផ្លែចេកដែរ តែត្រូវស្វាមុនៗទាញមកវិញជារឿយៗ។ គេបន្តដូរស្វាថ្មីៗចូលម្តងមួយៗ រហូតអស់ស្វាចាស់ៗ។ បន្ទាប់មកគេនៅតែឃើញស្វាដែលនៅសល់នៅតែបន្តទាញស្វាដែលចូលថ្មីៗ នោះមិនឲ្យឡើងជានិច្ច។ ដោយស្វាថ្មីមិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជាស្វាចាស់ៗចេះតែទាញខ្លួន ហើយខ្លួនមិនទាន់សាកល្បងផង តែក៏មិនបានសាកល្បង។ យូៗទៅគ្មានស្វាណាមួយដែលអាច យកចេកបានទេ ហើយក៏គ្មានស្វាណាធ្លាប់ត្រូវទទឹកខ្លួន និង បានឡើងបង្គោលទេ ក្រៅពីស្វាចាស់ៗ៣ ៤ ក្បាលដំបូងនោះ តែពួកវានៅបន្តរារាំងស្វាដទៃថ្មីមិនឲ្យឡើងទៅវីញ។
ការពិសោធន៏នេះអាចឆ្លុះបញ្ជាំងអំសត្វមានបញ្ញាដូចស្វាឬមនុស្សដែលមានគំនិតថ្មីៗ និង ចង់ធ្វើអ្វីមួយដែលប្លែកៗ ឬកិច្ចធំណាមួយត្រូវបានរារាំងដោយក្រុមមនុស្សដទៃទៀតដែលមានបទពីសោធន៏បរាជ័យជាដើម។ ការរារាំងនេះអាចថាព្រោះតែមិនចង់ឲ្យអ្នកនោះខកចិត្ត តែពេលខ្លះក៏ជាការបង្អាក់ភាពច្នៃប្រឌិតឬការសំរេចកិច្ចការដែរ។ មូលហេតុដែលអាចនិយាយដូចនេះព្រោះអ្នកមុនៗអាចនឹងមិនទាន់បានព្យាយាមឲ្យអស់លទ្ឋភាពឬបានប្រើវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវក្នុងការធ្វើកិច្ចការនោះនៅឡើយដែលជាហេតុបណ្តាយឲ្យបរាជ័យ។
ដូចនេះហើយបានជាគំនិតជាច្រើនថ្មីៗ ល្អៗ ប្លែកៗ មិនត្រូវបានបញ្ចេញព្រោះដោយសារតែរនាំងគំនិតរបស់មនុស្សជុំវិញខ្លួននេះឯង។
អ្វិដែលយើងជាម្ចាស់គំនិតគួរធ្វើគឺស្វែងយល់ពីរនាំងគំនិតនោះ ហើយព្យាយាមទម្លុះជៀសជាងដើរថយក្រោយដោយមិនដឹងហេតុផល។
Comments are closed.